sábado, 17 de octubre de 2009

Tot un luxe poder llegir a Carlos...

A petició de la germana major de Carlos :) , hem decidit posar el seu poemeta que descansava amagat entre els comentaris per a que tots tingau el plaer de llegir-lo.


Era un lugar donde las casas eran de colores,
y carreteras que no tenian coches.
Donde los niños jugaban sin parar,
y los arboles no hacía falta ni regar.
Donde hay flores de distintos matices,
y gente en los bares bebiendo martines.
Donde los gatos se sientan en los techos,
y donde el amor está basado en los hechos.

10 comentarios:

  1. Bonita poesía Carlos, pero parece que no esté acabada. ¿le falta algo, no?

    ResponderEliminar
  2. Una forta abraçada per a Carlos que ha estat un poc malaltet aquesta setmana!

    ResponderEliminar
  3. ya esta vueno esta a mi lado

    ResponderEliminar
  4. es verdad carlos lla esta v
    bueno

    ResponderEliminar
  5. carlos eres un buen chico

    ResponderEliminar
  6. si,estoy bueno,solo era algo de asma y contestando a tu pregunta,anonimo,a lo mejor si es verdad que le falta algo,lo tendre en cuenta.

    ResponderEliminar
  7. pos muy bien que estes mejor ,que bien que hayas vuelto al cole.

    ResponderEliminar
  8. Ma agradat pero el ananimo te rao li falta algo pero precios

    ResponderEliminar
  9. m'agrada pero no tots podrien escriure com tu aprofitau Carlos.

    ResponderEliminar
  10. Zaira es diu Anónimo

    ResponderEliminar